امر به معروفات و نهى از بدى ها و منکرات از دانش واژه هاى مظلوم در مناسبات قدرت و سیاست در سال هاى اخیر ایران به شمار مى آید. دعوت به خوبى ها و انذار از زشتى ها از سوى توده مردمان امرى رایج و جزو سنت هاى ممدوح ایرانى و اسلامى است، اما معمولاً این واژگان پرمغز و این فرایض اجتماعى و مردمى هنگامى که با برخى نسبت هاى ذیربط در حوزه هاى مصطلح سیاست و قدرت حزبى و تبلیغات سیاسى (پروپاگاندا) ربط مى یابد؛ غبارآلود، فاقد اثر و کارایى لازم مى شود. اگرچه مراتبى از دعوت به خصال نیکو و پرهیز دادن از عادات نادرست و ناهنجار نه به عهده مردم بلکه به دولت اسلامى مستقر و مبسوط الید ارجاع مى یابد، اما منظور از این گفتار به غیر از نکته گفته شده مى باشد، بلکه ما بر آنیم که از چه روى در سال هاى اخیر بسیارى از افراد مؤمن و باهویت و معتقد به حریم عفاف و در جامعه، پیشتر از دیگران خود از منتقدین شیوه هاى ذکر شده اند. گو این که برخى از دوره هاى گشت هاى ارشاد (زیر نظر نیروى انتظامى) اگرچه نتوانسته توقع مردمان فضیلت محور ایرانى را برآورده کند، اما حداقل براى بسیارى از فرصت طلبان داخلى و خارجى در ادوار مختلف نان و آب به همراه داشته است! نان و آبى که پخت و پز آن در انتخابات ادوار اخیر صورتى حرفه اى یافته است.قسم اخیر مظلومیت بسط معروفات و نهى از منکرات و نیز عفاف عمومى به حرف هاى پارتیزانى یکى از محترمین و ایضاً کاندیداهاى ریاست جمهورى دهم مربوط مى گردد. چه این که وى در مصاحبه مطبوعاتى و تبلیغاتى خویش ایرانیان را به آن بشارت داد که گشت هاى ارشاد را جمع مى کند! گویا مشکل کنونى ایران براى پیشرفت و عدالت، ذکر این حرف هاى پارتیزانى است! با آن همه ادعاها، گمان داشتیم که بناست «الگوى زیست مسلمانى» را که در شعارهاى انتخاباتى ادعا کرده اند، ارائه کنند، اما گویا این مدعى اصلاحات هم اعجازى براى ایران ندارد و حرف هاى پارتیزانى و متفاوت نمایى ژورنالیستى و مخالفت خوانى را بر تبیین تئوریک راه ادعایى خویش ترجیح مى دهد.در این حرف انتخاباتى نکات ظریفى وجود دارد که به برخى از آنها اشاره مى کنیم:

۱- تشبث به تاکتیک هاى نخ نما در قطبى کردن انتخابات با توسل به امورى نظیر جمع آورى گشت ارشاد در یک جلسه جدى، دون شأن انتخاباتى ملت ایران است. چه این که از سوم تیر به این سو، انتخابات در ایران طریق عقلانیت پیشه کرده و دیگر نمى توان از طریق هیجان به جمع آورى آرا پرداخت.

۲- گشت هاى ارشادى حتى با نقایص کنونى، بخشى از قوانین مصوب و مصرحه کشور مى باشد. اگرچه دولت نهم و شخص دکتر احمدى نژاد از برخى شیوه هاى گشت هاى ارشاد و طرح امنیت اجتماعى گلایه داشته اند، اما هرگز به اقدامى غیر قانونى در برابر آن متوسل نشده ا ند، بلکه در قامتى اثباتى و پویا، طرح جامع «امنیت اجتماعى و حقوق شهروندى» را به وزارت کشور ابلاغ کرده اند؛ اما گویا نخست وزیر سابق که در همان جلسه مطبوعاتى، دولت نهم را به قانون شکنى متهم کرده اند، بدون شناخت نسبت به جایگاه قانونى رئیس جمهور از قوانین کشور، این گونه اعلام کرده اند که «من» گشت هاى ارشاد را متوقف مى کنم؛ درحالى که طرح اثباتى نیز براى این موضوع ارائه نمى دهند. این درحالى است که درباره ظهور «من» و راه امام (ره) مبنى بر «مکتب من» سخنان و آموزه هاى بى شمارى در این سامان وجود دارد.به هر روى در نقد پاره اى از روش هاى گشت ارشاد، طرح حقوق شهروندى ابلاغى از سوى احمدى نژاد به وزارت کشور، حقوق و تکالیف به طور توأمان دیده شده است و حقوق عمومى و حقوق خصوصى نیز ملازم یکدیگر فرض گردیده اند. وانگهى در این منطق، مردم همواره مکلف و دولت همیشه محق به حساب نمى آیند. در این منطق، با گشت هاى ارشاد و طرح امنیت اجتماعى به مثابه ابزار صعود در قدرت و سیاست رفتار نمى شود. حقوق عمومى صرفاً جامع، ایجابگر و تأمین کننده کرامت اجتماعى و دینى ایرانیان است.

دولت نهم بر آن است که ملت، حق تعیین سرنوشت خویش را داشته باشد و معتقد به آن است که مردم نیازمند قیمومت احزاب و متنفذین نیستند. در این بسته جامع حقوقى، ایرانى باید در کنار تکالیفى که دارد، بتواند بر روند برنامه و بودجه کشور نظارت کند و بى لکنت زبان حقوق خود را بدون کمترین واهمه اى از دیوانسالارى مدرن و شاید همان «لویاتان هابزى» مطالعه کند، در سیاست مداخله کرده و بى مدد واسطه ها و دلالان سیاست، از متخلفین و ویژه خواران حسابرسى کند.

آرى! نمى توان بى شناخت از قانون و با منطقى فراقانونى و قلدرمآبانه قانون را به سخره گرفت و همزمان، دیگران را به اقدامات قانون شکنانه متهم کرد. همگان شاهدند با این که دولت خدمتگزار از شیوه اجراى طرح امنیت اجتماعى گلایه داشته اما هرگز رفتارى مغایر شئون قانون در این باره از خویش بروز نداده و مؤلفه هاى حقوق عمومى و خصوصى جامع و پایدار را اعلام کرده است.هر ایرانى دلسوزى با اندک جست و جویى در سوابق موضوع به صداقت دولت نهم در این باره پى خواهد برد. چه این که با نگاهى به برخى مکاتبات و اظهارات در تعامل با نیروى فداکار انتظامى، بخصوص بیانات و ابلاغیه هاى دکتر احمدى نژاد به وزارت کشور در این باره، بر مظلومیت دولت و اساساً خود طرح امنیت اجتماعى و حقوق شهروندى واقف خواهیم شد.

در پایان طرح نکته اى تقریب به ذهن مى نماید که آیا طرح انتخاباتى متوقف کردن گشت هاى ارشاد زاییده ذهن آنانى نیست که در پیامک هاى میلیونى به مردم وانمود مى کردند که قرار است احمدى نژاد براى برخورد با دختران و پسران، پیاده روى شهرها را براى جدایى بین زنان و مردان دیوارچینى و حصارکشى کند!! به راستى آیا طراحان جنگ روانى پس از انصراف هراسان و انفعالى «سید» از دور رقابت ها، اینک عوام فریبى را در پایگاهى دیگر به آزمون نشسته اند و طرح تئوریک ادعایى و مانیفست به اصطلاح زیست مسلمانى نخست وزیر سابق را با حرف هاى پارتیزانى و ماشین هاى گشت ارشاد «زیر» کرده اند

حاشا و کلا که با چنین منطق سخیفى بتوان به جنگ یک دولت مردمى رفت. مگر مى توان با این حرف هاى پارتیزانى، دولت اعاده گر عزت ملى، دولت اقدام و دولت رافع انحصارات از ایرانى در باشگاه هاى اتمى و فضایى و فناورى هاى خاص را نزد ملت حق شناس خوار کرد !

مجتبى زارعى

منبع: رجانیوز